Kalemim kavi Şiiri - İsmail Paşalı

Kalemim kaviydi...
İçimi döktüğüm kağıtlar
Kar kadar beyaz...
Yaşadıklarımı,acılarımı dökünce
Bir ömür,bir kağıda geçince...
Kırıldı kalemim...
Dökülen göz yaşlarımdan...
Dağıldı,kağıda geçen mürekkebim..
Yazılar okunamaz...
Dertler anlaşılamaz...
Tarihler öncesinden kalan
Bir ulaktı sanki söylediklerim...
Kalemim kaviydi...
Meramımı,gönlümü sana taşıyan..
Haber yolladığım,posta güvercinlerim kaçak...
Yaktığım ateşlerin dumanı...
Rüzgarlarda kayıp...
Bilinmez bir ufukta...
Yollar uzun...
Çıkmazda sokaklar...
Her cadde başında..
Üzerime bulaşan çamurlar..
Hedefte bir ben
Birde sevdiğim var...
Kalemim kaviydi...
Şimdi...
İçimde koşan alaca atlar yorgun
Gözlerimin önünde uçuşan
Güvercinler durgun....
Yarime şiirler yazan
Gönülden dudaklarıma sızan
Kalbim kırgın....
Kalemim kaviydi
Gidişine feryat eden
Siyah saçlarımı beyaz eden
Ömrümün son demi solgun....