Kalemim, kağıdım ve sen Şiiri - Figen Des

Gecenin bir vakti masadayım.
Önümde yanan bir mum alevi,
kalemim, kağıdım ve sen.
Seni düşlemekten uyandım.Uykularım kaçtı, uyuyamadım. Seni, sakladığın o şefkatli kelimelerin arasında
bulmaya çalıştım.
İçimde kopan sensizlik fırtınalarına inat,
her limana sen umuduyla yanaştım.
Ama nafile,
hiçbir şey, hiçbir kelime seni anlatmaya yetmiyor..

Bir umut, çaresizce çabalıyorum.
Elim ürkek, kalbim aciz.
Olmadı, yırtıp atıyorum.
Yüzleşemiyorum, sensizlikle.
Usul usul yanan alevi izliyorum.
Bomboş kağıtta seni arıyorum.
Yine olmuyor, yapamıyorum.
Gözlerimi kapatıyor,
hiç uyanmamak üzere,
seni düşlüyorum.

- Figen