Gönül defterimin son sayfasında
Mürekkep bitmeden yoruldu kalem
Ne gemide hayır ne tayfasında
Alabora oldu vuruldu kalem.
Paramparça oldu sitem etmiyor
Çöpe atacağım elden gitmiyor
Kalemimle olan dostluk bitmiyor
Boynunu bükerek duruldu kalem.
Satırlar karışmış solmuş sayfası
Küllenen yaranın gitmiyor pası
Gönül dergahında idam sehpası
İlmiği takmadan kırıldı kalem.
Dikenleri bana yad ele gülmüş
Hayallerim dere duygular gölmüş
Kabüsmu görürüm rüyamda ölmüş
Mahşer günü derim dirildi kalem.
Jubilemi dersin yoksa vedamı
Bu vedalar harap eder adamı
Dost duymuyor gök kubbede sedamı
Fizandan da öte sürüldü kalem.
Can denen canan kıymet bilmiyor
Akan göz yaşını dostlar silmiyor
İmdat diyor imdat seven gelmiyor
Ne yapsın Feryadi darıldı kalem.
Kayıt Tarihi : 16.11.2011 11:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!