Kalemim Bunu Yazar Ancak

Neresinden bakarsan bak
Zaman inanılmaz acılarla dolu
Poliyannacılık yapamayacak kadar incitici yaralar sarmış ovaları
Dağların zirveleri ulaşmak için değil
Bir kere sevmeye dur
Acılara köprü kurdun demektir
Sevdalar üzerinden ağıt yakarsın
Kapısını açan analar acı süpürür ya
İdama kurulu saatler satılır tezgahlarda
Mürekkep her defasında acı damıtır beyaza
Beyaz kefen diye sarılır vücutlara
Pembe giysem ne değişecek sanki
Karalığım örtünecek belki
Küçük kız yine de selpak satacak
Eli coplular dolaşacak orda burda
Ekmek bulamayanlar olacak
Kafalarına inen copları sunacaklar midelerine
Dağlardan ovalardan bahsedeceğim ha
Yarin gülüşüne yollar serecek
Saçlarına ipek
Gözlerine derya diyeceğim öyle mi
Hayal kurup kendimi mutlu edeceğim
Yok öyle
Kiminle yaşıyorsam onu çizeceğim kağıda
Boş bir mideden
Asılmış bir surattan
Kırılmış bir kemikten
Savaşçı bir yürekten başkası olmayacak
Beyaz bir sayfaya acı konacak acı bir zamanda