Kalemim Şiiri - Saliha Öcal

Gecenin sakinliği kolumdan sürükleyen kalemim.
Bırakta az uyuyayım yoruyorsun beni hemdemim.
Uyku tutmaz mı seni,nerden buluyon bu enerjiyi.
Hemhal olma benle bırakta rüyaya dalayim doldursun içini.
İki soruma cevap versin gitsin takıldığı yere.
Neden sustun?
Her şey yalan mıydı?
Boş boş baktın bana,yapma bunu doldurmuştum boşlukları.
Her zaman yanılma payı bırak demiştin çökmezsin derinlere.
Ah kalemim ah kaçırdın uykumu sabahliyacağım yine.
Gel senle anlaşalım ne zaman yazmak istersem başım ağrıyor de midem bulanıyor de...
Demezsin değil mi;biliyorsun doldu yüreğim akıyor sineme,damlıyor kaleme...
Peki peki...yazacağım sen ellerimin arasından düşene dek.
Lütfen,düştüğün yerde uyuya kal; kaldırma beni mahşere dek...
Yoksa durmadan yazarım bitiririm kendimi.

12.02.2025 Van/Edremit.