Kalemi olmayan gönül Şiiri - Celalettin ...

Kalemi olmayan gönüle çizdirdim adını,
Ne mürekkep lazım oldu ne de bir kağıt.
Her bir harfi nakşettim, sessiz dualarla,
Kalbimin en derin yerine, en saklı sır gibi.

Yıldızlar şahidim oldu karanlık gecelerde,
Ay ışığı aydınlattı özlemini ruhumda.
Bir kere anmak yetmedi, her nefeste sen,
Adın bir dua gibi yükseldi semaya.

Rüzgar taşıdı kokunu uzak diyarlardan,
Yağmurlar yıkadı hasretin tozlu yollarını.
Hiçbir fırtına silemedi o saf izi,
Adını kazıdım ya, ebediyen orada kalır.

Kalemi olmayan gönül seni nasıl anlatsın?
Kelam aciz, hayal eksik, sen bir masal gibi.
Ne zaman baksam gözlerimin içine,
Hep bir sen varsın, hep bir şiir gibi.

Şimdi sor bana neden sevda diye çağırdım,
Neden her nefeste sana döndü bu yürek?
Çünkü kalemim yoktu, ama sevgim vardı,
Ve o sevgiye sığdırdım seni, adınla birlikte.