Kalemi Alıp Gittin Şiiri - Mehmet Cem Yiğit

Çoraklaşan başım,bu yüz benim mi?
Aynalar artık, yüzüme bakmıyor
Tuttuğum eller sevginin eli mi?
Yalan dünya su gibi akıp gittin

Yaşım ilerliyor,başım telaşlı
Dizimde derman yok ayak dolaşık
Yüzüm hiç gülmüyor gözlerim yaşlı
Yalan dünya sel gibi akıp gittin

Bir zamanlar aynayla barışıktım
Şimdi aynalar bir barışık bir küs
Dünyaya,sevdiklerime aşıktım
Yalan dünya el gibi bakıp gittin

Geleceğin özlemini çekerim
Ahlarla,vahlarla mevsimler geçer
Sevdalı Yüreğim ateşte pişer
Yalan dünya bal gibi akıp gittin

Özlediğim tek şey sevmek,sevilmek
Ömrümün baharında çiçek açmak
Sevdanın yollarında içten gülmek
Yalan dünya kalemi alıp gittin