Kalemden İblisler Şiiri - Zafer Altuntaş

Siyah kefene damlıyor
Şehit yağmurlar
Bir sanat
Ölüyor çamurdan
Kendinden işlemeli
Eriyor içten içe
Gök hatta buhardan mumlar

Desenler üçte iki nala
Uçuyor
Kanat takmış kurtlara
Tüylerinden şiirler uluyor

Ay pusuda
Dünya uydusuz
Güneş ölmüş
Geceler uykusuz

Bu beyazdan bozma yol nereye
İçinde grimsi
Az siyah
Birazda şehvet parçacıkları
Ten ve ruh
Aynı tabutta buluşmuyor

Bu sırat kirli
Hayal mi vuslat mı bilinmez
Ama
Ateş ve cennet birbirine asla kavuşmuyor

Kırmızı aynalarda görünen
Kaleme yansıyan budur
Etimiz gölgede
Aynalar hisleri göstermiyor

Beden kabirden bozma bir yerde
Susmuş tüm toprak kargalar
Melekler çağırıyor
Ama
Şeytanlardan bir ses duyulmuyor

Kulaklar durgun
Nerede zincir çiğneyenler
Demirler vurgun
Nerede esaret dişleyenler
Biliriz ki yalanlar
Hiç gerçek kokmuyor

Şer arayan varsa
Ruhu gafil
Eti kokanlar burada
Gelin geceye
Gelin şair vesvesesine
Siz uyusanız bile
Kalemden iblisler uyumuyor