Yazmak kalemin rehavetinde,
Kâğıdın yüzüne
Kırılmak üzere olan bir dalın öyküsünü.
Sırtını kendin gibi yoksul bir duvara yaslayıp,
Seyre koyulmak anlamını bilip de değiştiremediğin
Yitik düşleri.
Kıyı bir hüzne çökmek tamda gece vakti nedensiz.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta