Halk eyledi yüce Rab; önce levh ve kalemi!
Daha sonra yarattı; on sekiz bin âlemi.
Memur kıldı yazmaya, Kadir Mevla kalemi!
O indirdi semadan, yazdı kalem, kelamı.
Durur nizam, intizam; kılıç la kalem üzre!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla