Halk eyledi yüce Rab; önce levh ve kalemi!
Daha sonra yarattı; on sekiz bin âlemi.
Memur kıldı yazmaya, Kadir Mevla kalemi!
O indirdi semadan, yazdı kalem, kelamı.
Durur nizam, intizam; kılıç la kalem üzre!
Bunları kadem yap ta, sonra başvur sen özre!
Beşer için korunak; güçlü kılıç, kalem mi?
Yoksa hısn-ı hasinim, taştan mamul kalem mi?
Güzel yaşa dinini, sevap yazsın kalemler!
Çok olursa hasenen, kalkar rafa elemler!
Gök kubbeyi tutan şey; minaremi kalem mi?
Yoksa onu hıfzeden, dua ile selam mı?
Haktır onu koruyan, bunlar birer vesile!
Razı olsa yaratan; hayır gelir husule.
Kalemler büyük silah, tüm yazarlar kalemşor!
Harp ediyor kelamlar, her muharrir silahşor.
Kimiler küfre uşak, kimi de hadim hakka!
Bazısı yalan yazar, gözlere baka, baka.
Kimisi kir akıtır, kiminden nurlar damlar!
Bazısı hikmet yazar, onunla gider gamlar.
Bazısı kuyu kazar, içine döşer mayın!
Tuzaktır işi gücü, yazdığı ayın, oyun.
Kazdığı kuyulara sonunda düşer kendi!
Tarihler böyle yazmış, divanda böyle dendi.
Ya Rabbi kalemimi dinine eyle hadim!
Hadim-i kur’an larla, anılsın daim adım!
Cihat ŞAHİN
13.05.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 13.5.2010 18:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)