Kalem Tuttum Şiiri - Ebru Leyal

insan kalem tutar
mürekkep bulaşır insana
insanı yol tutar,
sevda tutar,
o kemikli eller tutar
vay halime ben tutamamışım seni

sokak aralarındaki kediler sevmiş beni
dostlarım sevmiş
sonra ölmüş kediler ve dostlar
beni Allah'ta sevmiş mi?
vay halime! sevmemişse

kaybedilir insan
kaybedilebilir yıllar
namussuz müteahhitler kaybettirir,
gidişler bazen,
bazen de gurur ve kibir

tepetaklak bakılmalı aşka,
bakışların gibi dümdüz değil
aşk yozlaşmış dillerden bile dinlenmeli
ve aşklar vardır,
Mehmet abi'den dinlemelik

kuru kardan yapılmaz kardan adamlar
bu yüzden hep ıslak yağmalı kar
çocuklar henüz çocukken
hayatla karla oynar gibi oynamalılar
zaten sonraları hep hayat bizimle oynar...