Elif lam ra. İşte dökülmeye başlıyor söylen(e) meyenlerin hüznü kâğıda.
Derler ki kederli gözler aynalara bakamaz, çığlıklarının dile gelmesinden korkarlarmış bakışlarında.
İflahına geç kalmış olanlar aynalarıyla yaklaşsın yeri ve göğü birbirine karışmış dünyamıza
Bir kez ölmek için, bin kez asmak gerekirmiş hayalleri
Eyvah! Geç öğrendik telafisi olmayan mutluluklar dolandı kursağımıza
Kimin bu alın izleri silinmiş seccadeler. Oysa yeryüzüne halife olarak gönderilen bizler değil miydik?
Habil olmak için niyetlenmişken, Kabil ağzı ninnilerle beşikler yapmışız cennetlik yavrumuza
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta