Şiirlerin anlamını yitirdiği bir kentte..
Bir aşkın dilsizliğini ezberliyorum..
Sonununu yazamadığım şiirin dizelerinde..
Adına noktalar koyuyorum..
Ben yetim kalmış bir aşk
Sonsuz sensizlik
Sonumu bir ben biliyorum
Ve öğreneceğim
Her aşk biraz gridir...
Her aşık biraz yarım aşkı olmadan
Her harfe üç nokta…
Her noktaya bir aşk…
Her aşka bir son…
Belki ben öğrenip susacağım
Belki insanlar anlatacak
Öğreneceğim
Ama ben susacağım
Derme çatma kağıtta yolunu kaybetmiş kalem misali
Ne şiir yazacağım,nede masal
Yolumu kaybedeceğim
Kalemin kağıda ihaneti değil
Ben kalemken kendime ihanet edeceğim
Susup yazmayacağım..
Belkide kağıtlar sevecek …
Başka kağıtlara titreyen kalbimi çizmemi isteyecek
Belkide bir ömrü resmetmemi isteyecek
Notası kırık şarkı sözlerinın içe dokunduğu bir gece bana eşlik edecek...
Yorgun bir aşkın son nefesini usulca dillendirecek...
Yakına,uzaka olsada gidişler
Gökyüzüne bakıp mavisinde boğulmayı dileyecek
Ve kalem kağıdın sessizliğine üzülecek
Ve bir gün...
Kalem ölü bir şiir doğuracak
Kayıt Tarihi : 13.10.2010 22:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikaye yok
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!