Kalem Konuşsun Şu Ânda Şiiri - Nihal Mir ...

Kırkikindilerle yıkanmış kalem
Ne diyeceğini desin şu ânda
Dilin görkeminde dönerken âlem
Nidâyı ayırsın,kessin şu ânda

Bir çok haylaz nidâ...bu idi işte !
Belki imlâsızdı her bir gelişte
Havayı kapkara bulut edişde
Fitne balçığını bilsin şu ânda

İhtilâller yapsın bir çok ebâbil
Aklın şûrasında dolaşırken dil
Her gün kırk çeriyle yürürken fiil
Ozansın,şairsin,busun şu ânda

Semâda dolaşan sefersin,misâl
Alfabe alnından terlersin,misâl
Kılınçlardan keskin esersin,misâl
Dokuz kat pusatlı sözsün şu ânda

Kuşatınca düş'ün, bakıp aynaya
Bulutu avuçla,yüzünü daya
Benzeri,eş gibi koş mâveraya
Kehkeşânlar siz de susun şu ânda

Belki, ateş olan acziyetinin
Akıbeti belli ,garip yetimin
Belki cinleridir pişmiş etinin
Hummalı alevi kısın şu ânda

Sözlerin tonunu ayarlamaya
Kalk gidelim,ruhu ağırlamaya
Sevginin resmini hâleli aya
Çizip de,üç hilâl yunsun şu ânda

Hak,adalet diyen vâkitler aksın
Büyüsün gönüller zamanı yaksın
Her kelime kâhrı kavursun yıksın
Leb'in, cennet kokan besin şu ânda

Aşk tomurcukları açsın dallara
Mübarek kokular gelsin yollara
Kuyudaki sular dolsun dillere
Geliversin ,şifâ tas'ın şu ânda

Aşk derdine şifâ arar elemin
Beslenirse ruhun,güler âlemin
Şiir libâsına Rab'dan selâmın
Birden semâları sarsın şu ânda

Muhabbet yolları ,sanma muamma
Ruhunun urbası incedir amma
Canın kumaşında olmasın yama
Tefekkür eylesin sesin şu ânda

Selâm sana, kalbe sığan ey kalem !
Anbean mihraba doğan ey kalem !
Secdeyle muştular yağan ey kalem !
Hidâyet seli mi, nesin şu anda
...İki cihân mülkü essin şu anda

yunmak ;yıkanmak