seni gördüm
denizin dalgalarına kapılmış soğuk düş gibiydin
yıldızlar uzaktı sanki geceme.
ve ben o gece yapa yalnızdım
ayaklarım dolandı bir birine
yokluğunu hissettiğimde
buz düşer içime ben üşüyordum.
hayalini gördüm üstüme geliyordu
uykusuz gecem
ay ışığı vuruyordu dudaklarına
kimsesiz bir bankta yatarken.
hay sen çok yaşa
kalem kağıt ve birde içimdekiler.
işte bu içindekileri yazmak
işte o an ne varsa dökmek satırlara
sen ben o bu yada gök yüzü veya toprak
hiç fark etmez
yağmur yada güneş bulut kapladıysa içini toprakta ara heceyi
bugün dokunma bana
ben sana odaklı kalem beyaz kağıda...
Hüseyin YANMAZ.
17/04/2012
dost kalemden inciler...........
Gece ve gündüz misali iki yabancı,
Hatıralar ile hayallerimin arasında o sancı.
Kime ne denir bilmem ki yalnızım, yalnız,
Ne yapardım sayfalara pınarım akmasaydı.
Kuşkanadında bir tüy olup uçar kederim,
Zerresi varsa neşemin, kayalar gibiyim.
Halimi görünce yağmurlar insafa gelir,
Her gece bahçemin toprağında açar güllerim
17.04.2012-Ahmet BOZTAŞ
Kayıt Tarihi : 29.4.2012 22:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!