Kalem İner Beyaz Sayfaya

Üzerinde güle oynaya büyüdüğümüz toprak
Mavisini kuşandığımız gökyüzü yüreklerimizde
Tutuyor bizi şehre dahil eden tüm geçmişimiz
Biz burdayız kentin üç beş dost insanı olarak
İçimizde güllerin mevsimlik görkemini büyütüyoruz
Akşama kamet getiren güneşin batışında gezinirken
Gözlerimiz kırmızı bir ufka sarar, bakışlarımızın altındaki deniz
Gürül,gürül günün yorgunluğunu atmaya koşan bir şehir
Hazin bir akşamı yine karşılar, içimizdeki derinliğimiz
Martılar koyu maviliklerde kanat çırpar, dalgalrın çırpınışına inat
Sevgililer kordonda gülüşürler kol kola
Bir ressamın tuvalinde akşamı çizer sanat
Şair diline vardırmaz tutar dizeleri
Kentin en ücra köşesinde kalem iner beyaz sayfaya
Hayatı en başından yazmaya başlar
Bir uğultudur barlar sokağı entellerin vaziyet aldığı mekan
Yüreğin safdışı kaldığı kucaklarda dolaşır aşk
Yapay düşüncelerin yuvalandığı kafalara şimşir tarak
Maddenin gerisine düşen insan müsfetesi
Çizer kendini fırçanın olmadığı bir yerde
Hayalimsi yaprak yaprak