Kalem ile mürekkep Şiiri - Ragıp Aktaş

Kalemin mürekkep ile olan sevgisi gibiydi bizim sevgimiz
Mevsimine küsmüş bir papatya yorgunluğunda sorardı seni bir şiire bazen
Ve dökülürdü boş mısralara satırlara hecelerle sev sen de sevmesen de
Yaprağını koparamam ki dercesine
Ve kalemin mürekkeple olan ilişkisiydi bizim benliğimiz
ben yazdıkça sen tükenir din tükenir din de ben bilemezdim
Ve kalemin mürekkebe olan sevgisiydi sevgimiz
Ve ben bilirdim ki kalem kendinden alırdı sevgisini
Yanımda hep olduğun gibi
Ey insanlar yazdığım o sayfa sevgiye tohum dökmüş o çiçek benim sevgim benim kalemime yeter bize ne cemal Süreyya nede necip fazıl gerek…