Kalem Gibi Bir Dost Gerektir

KALEM GİBİ BİR DOST GEREKTİR

Hadi kalemim gel! Başla yazmaya,
Başladı yine dertlerim azmaya,
Çare nedir ki arayıp sezmeye?
Bana hekim değil bir dost gerektir.

Bilir misin sende olmasan elde?
Nere gidem kimle konuşam yolda,
Herşeyim gizlidir seninle halde,
Halimle hallenen bir dost gerektir.

Saklamaktansa kağıda dökülsün,
İçe atılanlar bir bir yazılsın,
Yaş arada bir gözden süzülsün,
Yaşları silmeye bir dost gerektir.

Yok yazma bugün gördüğüm düşü,
Söyleme babam' istediği aşı,
Gönlümde fırtına! Bulmaya huşu,
Yollara düşecek bir dost gerektir.

Ağzından yel alsın öyle söyleme,
Yakıştırma hastalığı anneme,
Bir ateş düşürdün yaşlı gönlüme,
Ateşim söndüren bir dost gerektir.

En son ne zaman bir selamım yazdın,
Yüreğime birinin adın kazdın,
Karaladığım sözüm doğru dizdin,
Doğruyu gösteren bir dost gerektir.

Sen ki; Yalnız günümde yanımdasın,
Ne fazla söyler ne fazla yazarsın,
Derde ilaç! Yanlızlığım bozarsın,
Sen gibi herkese bir dost gerektir.

Hacı İbrahim Sağır
15.08.2010