Doğdun doğalı gezersin dünyada,
Anlatmada hevesin, yanağındaki çili,
Kelimeler alenen haykırıyor burada,
Kim demiş ki, yoktur kalemin dili.
Toprağından ayrılsan, tümden solar yaprağın,
Yeşillendi işte bak, hasbahçede çorağın,
Suya gübreyi verir, öğrendikçe çırağın,
Sana hayatı sunan, mürekkebli toprağın.
Renk oldu, neşe oldu, gizem oldu yakanda,
Işığın ilerinde, gölgen ise arkanda,
Atıldın denizlere vira vira takanda,
Kalmasın kibir, hicran giyindiğin hırkanda.
Gençlik heyecanları ve dilindedir yadın,
Yüreğinin nefesi olsun kaleminde fer,
Şahit olur dostların duyulunca feryadın,
Geri kalmaz seferden, yorulmadan bir sefer.
Kayıt Tarihi : 3.10.2011 23:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Yazıcıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/10/03/kalem-de-feryadin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!