Kalem Aşk, Boş Kağıda Aşığım

On dördüncü senesinde bir karar anıydı bu
Günü birlik değil
Ve zamanın getirdiği o noktada, özgüvene ulaşmanın gücüyle
Boş kâğıda imzamı bitmek tükenmez bir kalemle attım

Gözlerin çok güzel ve koskocamandılar
Gözünden kaçmam imkânsızdı yani
Bütün cümlelerin bana kültürü bol bir ülkenin kelime dağarcığını anımsatıyordu
Anlayış kapasitem günden güne artıyor ve kendimi uçsuz bucaksız bir söz denizinde buluyordum

İçinde iki ‘’Ü’’ harfi olan başka hiçbir kelimeyi bu kadar sevmedim
Kimine göre bir hava katıyordu kimine göre de rahatsız edici bir seçimdi zülüf
Ama yüzüne giden yolda harcadığım benzin ucuza geliyordu bana
Çünkü senin zülüflerin vardı, yüzünü onların arasından seçmeye çalıştığım

Kafesi ateşten iki küçük güvercin yavrusu besliyordun
Her güne yakışır biçimde değişiyordu kafesteki ateşin rengi bir aseton yardımıyla
Can yakmaya dünden razı alevler yüzünden
Önüme çizilen sınırdan çok fazla adım atmadım ellerine, birkaç toka dışında

Akılları her ne kadar baştan alsan da aklın başındaydı
Dünya güneşin etrafında dönüyordu, güneşim dünyada dönmüyordu
Radyoda yanık içli bir keman ağlıyordu gözlerime meydan okuyarak
Bir çiğ tanesini beklerken teknolojik bir aletin sesiyle uyanıyordum

Kimse niye çizdiğim bu resme yorum yapmaz ki
Bence bu bakış açısı da diğerleri kadar güzeldi
Ama bu kadar karanlık yakışmazdı diğerlerinden aydınlık bir resim üzerine
Işığına ihtiyacı vardı herkes gibi benim dünyamın da

On dördüncü senesinde bir karar anıydı bu
Günü birlik değil
Ve zamanın getirdiği o noktada, özgüvene ulaşmanın gücüyle
Boş kâğıda imzamı bitmek tükenmez bir kalemle attım

Aslında en tükenmez kalemler bile tükenirde
Önemli olan boş kâğıdı, umutla yarınlara saklamaktı
Belki gün gelir boş kâğıt yazdıklarını gizlemek yerine göstermeyi seçerdi
Kalem aşk, boş kâğıda aşığım