Kalem aciz kağıt kederli kalıyor

sen yağıyordun karlar arasında
dudaklarımda eriyen sendin
usulca yol alıyordun soğuklardan habersiz
ve yüreğimde taht kurmuştun ben seni ararken

haberim yok olup bitenden
ben sende gizleniyordum herkesten uzak
aldığın nefes ikimizin yerineydi baktığın gözlerde ben vardım
en kıymetli yanımdın yalanların ortasında

beni utandıran ve kıyamadığım sevgilimdin annemden sonra gelen
seninle bitmeli diye düşünüyorum mevsimler
çocuklar vemeliyiz en saf haliyle kirlenmiş dünyaya
biraz senden olmalı yürekleri birazda benden

soğuk kış mevsiminde paltomun altında taşıdım bana bakan gözlerini
ellerini doladım boynuma senden habersiz yağmurlarda
sen doluyordun ciğeleime hava niyetine
işte böylesin bende kelimeler yetmiyor kalem aciz kağıt kederli kalıyor...