Kalem Şiiri - Atilla Adsay

Bu gün yine içimden yazmak geliyor
Ne yazacağımı bazen kalemim yönlendiriyor
Hatıraları anımsatıyorsa o an lanetliyorum
Öfkemi anlayınca mürekkebini akıtmıyor.
Parmaklarım onu sıktıkça sinirleniyor
Sıyrılıp parmaklarımın arasında çıkmak istiyor.
Sanki bana garazı var aşkı yazıyor,
Bana acı çektirmekten zevk alıyor.
Gurbeti hatırlatması beni çıldırtıyor
O kadar nasihati ve beni dinlemiyor
Sanki o olmadan hiçbir şey anlatılmıyor.
Bir naz bir naz bazen çekilmez oluyor
İşe yaramıyorsam niye cebinde gezdiriyorsun
Dercesine hem de gül gibi yakana takıyorsun.
Günü gününe uymuyor bazen bal bazen zehir akıtıyor!
Bir gün güldürüyor bir gün ağlatıyor
Kimi zaman af ediyor kimi zamanda astırıyor.
Bir gün korkarım mezar taşımı yazarsa
Hiç ama hiç şaşmam