Kâlem Şiiri - Turan Tuncer

KÂLEM

Kalemin pası,
kâğıtla buluşmasında,
sökülür ayin tadında
Işıltısı çıkar ortaya,
İçindeki cevheri dökülürken yüreğin,
Kimi zaman ağır aksak
topallar devrik cümlelerde
Bazen,
galvaniz boyalı sobalar kadar sıcaktır dokunuşları
Bazen,
aşı cumbalı evlerin sıcaklığı,
samimiyeti vardır, süzülüşünde
Kimbilir,
kaç es verecektir,
nefes alsın ister kelimeler,
Satır aralarına.
kaç gizli kalmış sevdayı sığdırır; sevecen
Kimi zaman içindeki acıyı kusar,
Öfke baldan tatlıdır ya!
Bazen yaşam gibi biter,
haznesinde mürekkep, Acılıdır
Mahzun, boynu bükük durur
bir köşede, insafını bekler
Ya da içinde acıların,
sevinçlerin depreşmesini;
yazmanı...
Bazılarının adı kurşundur,
ama öldürmez yaşatır, dizelerde
ömrü bir kalemtraşın çarkında öğütülürken,
sana verdiklerinde
Kalem müjdeler sayfalara,
bir can'ın gelişini hayata, merhabasını
Kalem biten ömürleri yazar,
Unutulmuş ölüm sayfalarına, unutulmaya
Ölümsüzlüktür kimi zamanlar
Asırlarca kalır izi yazan insanların,
Ölüm fermanı yazılır kiminin,
Kendi yazdığı satır aralarında.
Can'da, Canan'da,
Sevilende, sevende,
Yaşatanda, öldürende
İnananın KİTÂB'ını
İnançsızın küfürünü yazan,
Âlimin ilmi,cahilin kılıcı KALEM

10 Haziran 2006 / İst
Alkadraz_Kuşcusu