Kalem Şiiri - Ahmet Taha Dağlı

Kadehler kırık aynalar,
Yüzüm yansımaz artık.
Bu geceyi yazan kalem,
Aklıma varamaz artık.

Ne umduk, ne bulduk bile,
Belki dua, belki küfür.
Kalbimi kazısa bile,
Ona ''hoşça kal'' ömür...

Bir şiir değil bu aslında,
İçten bir gömüt artık.
Aşkına varamadım,
Sen de kaybolacaksın artık.

Veda bitti... ama içte
Konuşan bir ses kaldı.
Ne zaman unut desem,
Bir yanım o an ağladı.

Sen, aşk, şehir, vedalar
Hepsi tek mısra şimdi
Bazı gidişler ölmeden
Önce öldürdü kendini

Ve gözlerime yaşlar dolarken
Gözümde bir senlik kaldı
Ve hislerim taşarken
O da kursağımda kaldı