Kalem Şiiri - Nilüfer Albayrak

Kalem kadar sessizdir cümlelerim benim…
Bazen aşkla yazar,
Bazen de haince dile gelir.

Kim nerde ne yaşıyorsa yaşasın.
Hiç sorgusuzca hayatıma devam ederim.

Seni senden eder,
Bazen de acımasız olursun işte.
Öyle bir olur ki;
Tüm yaraların parçalar seni.
Geleceğinde ne kadar geçmişi silsen de,
Sana hatırlatır acımasızca.

Bazen de bir annenin çığlıklarını duyarsın,
Bazen de sessiz kalmış duyguların,
Yalın ayak gezen çamurlarını hatırlarsın.
Susarsın bir anda!
Yere koyarsın tüm duygularını.
Kalmışsındır tek başına öyle işte.

Çaresizce dinlersin kendini,
Elin başında diz çökmüş bir halde.
Birden bir melodi fısıldar kulağına,
Kalem oluverirsin bir anda.

Kalbini susturarak.
Bağırırsın sessiz sessiz
Ve işte o zaman
Hayata isyan bayrağını çekerek;
“Romanım daha yeni başladı” dersin evet ROMANIM DAHA YENİ BAŞLADI…