Kalem Şiiri - Nurettin Pektaş

Kalem

Kimbilir ne derdi vardı da yazdı kalem
Kimbilir kaç kere yazdıkları silindi
Kaç kere ucu tükendi
Tükenmez dediklerinde bile tükenirken
Kaç kere keskin bıçaklar altına yattı.

Kimbilir ne derdi vardida yazdı kalem
Dola boşala dola boşala.
Yerinde bir hokkaya bata çıka
Taşa mı yazmadi kağıda mi
Yazdıkça yazdı hiç birşey yerini tutamadı
Ne daktilo ne klavye nede başka birşey

Kimbilir ne derdi vardı da yazdı kalem
Yazdıkça yüreklere dokundu da
Bir tek yüreğe yazamadı
Belki siler yeniden yazardı bir dağa
Yeri geldi unutuldu
Yerinde köşeye atıldı

Kimbilir ne derdi vardi da kırdı kalemi
En son bir celladın ellerindeydi
Bu seferde denizler için kırıldı.
Sonra ne kalem yazdı nede silgi sildi.
En son fidanlar için yazdı
En son.
Kırıldı.

08-10-2020 Nurettin Pektaş