Kalem Şiiri - Leyla Bay

Ben kaleme, kelama müebbet yemiş biriyim...
Aşım, ekmeğim, adım hüzündür benim...
Bir kere de huzuru yaz be kalem !
Sevda bihaber mutluluktan ,
Aşk nasip almamış umuttan...
Bak işte yine bir keder
Acıyı yazma be artık yeter !
Sen ki, tercümanısın tüm şiirlerin
Şahidisin tüm sırların
Sahibisin tüm aşkların
Aşkı naçar,
Sevdayı düçar eyleme yeter...

Gecen ayrı ,
Gündüzün ayrı bir güzel bilirim...
Haftan ayrı ,
Yılın ayrı bir güzel ...
Siyahın ayrı
Beyazın ayrı bir güzel...
Hecen ayrı
Harfin ayrı bir güzel...
Dokunsan tutacak ,
Uzansan alacak gibisin ,
Şu maviden güneşi
Kıskanmıyor değilim seni...

Dokunamadığım imkansızlara dokunuyor
Uzanamadığım yerlere uzanıyorsun...
Tutamadığım elleri tutuyor
Bakamadığım gözlere bakıyor
Adım dahi atamadığım uzaklara gidiyorsun...
Kendin yazıp, kendin yaşıyorsun bu hayatı ,
Yazıyorsun ha bire yüreklere derdi
Kazıyorsun ha bire gönüllere kederi...

Sanki kavuşmaları kendine
Ayrılıkları bana zimmetlemişsin ...
Hoş , yazsan da vuslatı ,
Ben yine hasrete talibim
Biliyorum !
Dokunsam düşer ,
Uzansam savrulur tüm mutluluklar
Kayıp gider elimden tüm umutlar...

Ah be kalem
Ne sen seçtin beni
Ne ben seçtim seni
Ne sen aradın beni
Ne ben buldum seni
Olmak vardı bizde
Bir olmak ikimizde
Ben acılarla bir oldum
Sen anılarla, aşklarla var oldun...