Kalem Şiiri - Sema Nur Ok 2

Belki tanısaydın beni severdin.
Hatta belki çantamda kalem arayıp bulamadığım zamanlar bana kalem uzatıverirdin.
Çok severim birşey yazmam gerektiğinde kalem uzatılmasını.
Çiçek verilmesi gibi bir şeydir benim için.
Heyecanlanırım,sesim titrer,ne diyeceğimi bilemem.

Ne bilsin karşımdakiler,genelde boş boş bakarlar,
hadi yazsana der gibi.
Gözlerimi yere indirir utangaç bir tavırla alırım kalemi.
Sen uzatırsan bir gün,
Belki olurda,beklemediğim bir anda bir kalem.
Hani tam ceplerimde,çantamda ararken.

Tam o an şaşırırım kesin,kalbim duracak gibi olur.
Bir an kalem bana bakar,ben kaleme bakarım.
Kalemde şaşırır kesin,kolay değil böyle önemli bir göreve nail olmak.
Yine ellerim titreyerek alırım bir titrek teşekkür eşliğinde.
Ondandır yanımda hiç kalem taşımam.

Sanki seni kalem uzatışından tanıyacağım.
Zor işte.Hiç tanımadığın birini beklemek.
Uzattığın kalemle iki satır şiir yazarım sana hemen...
Bahar yazarım,kuş sesleri yazarım,gülmeler yazarım,tatlı sohbetler yazarım.

TABİ BEN YAZARIMDA SEN GÖRÜR MÜSÜN BİLMEM...