Kalem kırılınca bil ki ben üzülmüşüm.
Kalem yazınca, bil ki ben ağlamışım.
Kalem susunca, bil ki ben ölmüşüm.
Kalem söz bilmez yazsa derdi bitmez,
Kalem sever, sevdikçe acısı dinmez.
Kaleminde kalbi vardır, kimse bilmez.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta