Kalem Şiiri - Yüksel Aygör

kendi halinde bir kalemdim
masanın köşesinde duran
küçük kız aldı beni
ağaçlar çizdi dağların eteklerinde
ortasından geçen bir dere
suyun akışını duyar gibi
üstünde parlayan güneşi
özgürce uçan kuşları
ve kendini çizdi
kırda çiçek toplarken

bir şair aldı eline
karanlığın ay yıldızından
kördüğüm olmuş umutlarından
bitmek bilmeyen yalnızlığından
şiirler yazdı parça parça

bir aşık kavradı beni
duygularının şiddetiyle sımsıkı
hasretiyle dolup taşan
buram buram sıla kokan
O'nun için çarpan yüreğinden
kucak dolusu sevgilerle
mektup yazdı
delicesine sevdiğine

insanlar
yazmakla bitiremediler
anlattılar yetmedi
hep birşeyler kaldı içlerinde
bilinmeyen,yarım,sır gibi
sonunda tükenen
yine ben oldum