Kalem Şiiri - Mehmet Tekten

Ey yaratılan eşyanın ilki ve en değerli olanı
Ey değeri kutsal görevinden gelen
Ey edebiyat tarlasının eskimeyen sabanı
Ey düşünceleri şekillere büründüren kalem

Sen söylenmez dertlerin yegane sırdaşı
Sen yaralı gönüllerin arkadaşısın
Senin sayende azalır yüreklerin acısı
Sen yalnız insanların can yoldaşısın

Senin maharetinle dil verilir mektuplara
Senin hünerinle konuşur cansız kağıtlar
Senin sanatınla aktarılır duygular sayfalara
Senin yardımınla kavuşur ümitsiz aşıklar

Senin marifetindir uzağı yakın eden
Senin bir mucizendir hasretleri bitiren
Senin sıcaklığındır candan can,a hediye
Senin icazetindir ayrılığa son veren

Ey yetenekleri saymakla bitmeyen sadık dost
Ey hizmetine karşılık beklemeyen vefalı arkadaş
Kederliyim bugün yine ihtiyacım var yardımına
Haydi toparla bütün harfleri heceleri gel yanıma

Yüreğimin korunda sözler pişirdim sevgiliye
İnciler çıkardım ruhumun en derininden
Ama dizemiyorum bir türlü incileri ipliğe
Kahroluyorum yazamamanın kederinden

Oysa sunmak istediğim cevherlerim var
Hayal elmasıyla işlenmiş mücevherim var
Yar koklasın diye yetiştirdim gönül bahçemde
Gözyaşlarımla suladığım has güllerim var

Bu sözler yüreğimden canımın içinedir
Seslensem duyuramam yazsam belki işitir
Haydi göster sihrini kanat tak şu harflere
Varsınlar sevgilinin konsunlar yüreğine