Kalem
Kalem elde can buldu.
Damarlardan haykıran seda,
Kağıda dökülünce can bukdu.
Sonsuzluk özlemiyle yanan yüreğim.
Senin sayende biraz bahtiyar oldu.
Gözyaşı dökdüğüm gecelerde,
Yalnızlığımla arkadaş oldu.
Beyin zelzelelerim oldu benim.
Tufana tutuldum ağustos sıcağında,
Nuh’u bekledim durdum bir ağaç budağında;
Güvercin oldum, bir muştu kucağında.
Taşıyorun, onu ben gurbetten sılaya.
Damla, damla kanla oluşan bu sayfaya,
Yazıyorum yeniden her satırına dava.
Kayıt Tarihi : 22.3.2010 20:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!