Kaleiçi Şiiri - Hüseyin Erhan Acar

Begonviller vardı,
ve dikenli güller,
Hatta hatta bülbüller.
Gülen yüzler,
ve bizler vardık.
Sen,ben ve gölgelerimiz vardı.
Şimdi kim kimse yok.
Cocuklar yok.
Oyunlar yok.
Sesler yok.
Onların Yerini sessizlik alır.
Kaleiçinin çıkmaz sokaklarında,
özlemin ve hasretin acısı dolanır.
Anılarmı acıtandır canı,
yoksa kaybetmekmi üzer insanı.
Siz verin kararı.
Daha kaç kere şah der,
Ve kaçıncı kez mat oluruz bilmem kadere,
Bu yalnızlık ve yokluk değimli bizi boğan kedere.
Ben buradayım
Gölgelerimizin düştüğü
liman burada

Begonvillerde burada
Dikenli güllerde,bülbüllerde
Ama çocuklar yok
Sen yoksun seslerde
Gülen yüzlerde
Ama kaleiçide burada iskelede.