Kalebent Mahkum Şiiri - Ali Osman Yılmaz

Ey giden yıl!
Nasıl dertlenmeyeyim senden?
Beni kendimden koparıp,
Gönlümü kaptırdın ‘O’ güzele,
Sonra acımadın bana,
Vurdun yerden yere.
Ve bana gösterdin,
Büyük bir ibretle,
Ölümün ve yaşamın üstündeki,
Elemin ve mutluluğun gücünü,

Sevmeye aç,aşka aç,
Yüreğimde,beyaz bir,
Zambağı yeşerttin,
Sevda çiçeğimi kurutup ardından,
İçimdeki yalnızlığa kelepçeledin.
Beni,yüreğimde,
Onsuz yaşamaya kalebent edip,
Müebbete mahkum ettin.
Nasıl şikayet etmeyeyim senden.

Şikayetlerimi anlatırken sana,
Yaşamdan dertlenmiyorum ben,
Bilirim ki ancak,
Yaşamdan kuşku duyanlar,
Şikayet eder,yakınırlar.
Seninle geçen günlerimden,
Pişmanlıkta duymadım,
Çünkü yaşamdaki gerçeği,
Arayanlar,benim gibi,
Acı çekmeye mahkumdurlar.