Kale Kakmalı Çeyiz Sandığı Şiiri - Emel ...

akşam sefası
hanımeli
iğde kokusunda ince bir kadın beli
endamına kırmızılar bezemeli.
selma abla,
mektup saklar mektup giyinir geceleri.
sarıdan daha sarı bir adamla evlendi.

baldırında çıbanbaşı,
gençlerin alaycı gülüşleri,
soyunur perhizlere
domdom mualla.
zayıflayacaktı mutlaka,
vakitsiz girmeseydi
abisinin cesedi hayatına

siyaha çalan teni karışşın diye akşama,
karanlık çökmeden
kokmazdı sokaklarda nazel abla.
bohçasını almadan
kaçınca suni bir kocaya,
ölümüze ölüsü dirimize dirisi.
koca evinden baba evine,
kundağında el kadarcık sabi

uzun boynuyla hüzünlere düşer gölgesi
dipdiri eti.
şirin abla,
mahallenin delisi
ağzında küfürlerle tutsa da sara krizleri,
ip atlar,
sallardı koynunda
yakadan taşan memeleri.

kıvırcık saçları boyuna inat.
özenince aynur abla en sevgili arkadaşına,
bir gece yarısı arka sokakta,
kara bir oğlanın bindi arabasına

bayram çocuklarının terzisi
emine abla
sohbetleri duvar süsü,
varacaktı cebinde saç fırçası;
film kaçkını bir adama,
yakalamasaydı babası bir akşam üstü

iki dişi birbirinden ayrı
güldümü dümdüz uzar.
tijen abla
aynı ana babadan olma güzelliğe kızar.
mahallenin en çirkini
bembeyaz teninden kederli
son kahve yudumunda,
ablasına bakar kısmeti

yoksun balkon sofraları
altına büyüyen kikirdemelerden
çeyiz sandıklarında gideli
kızları kaleden

kale mahallesi kızlarına