İdealizm,insanın bir redif olduğuna inanır; liberalizm,bir kafiye olduğuna; burjuvazi bunların nasıl alınıp satılabileceğiyle ilgilenirken bunun işine gelip gelmediğiyle uğraşır belki.Oysa şiir nitel büklümlerinin her köşesinde geçmiş çelişkileri çözen ve yeni ve dönüşümlü çelişkileri ortaya çıkaran,evrenini ve bu evrenin penceresini ilkeli bir özgürlüğe ayarlayan,ilk gençliğini deniz kıyısından ufka bakarak geçirmiş doğal ve yapmacıksız umutlarıyla dimdik duran bir emekçi tavrını benimser.Denetim altına alınamayacak bir haklı kavganın yenmek ve yenilmeyi birbirinden ayırmadan her ne bahasına olursa olsun ardında durmak gibi.Şair yazacak kale düşecek dememiz bundandır.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
