Şairler,kendi kuytularında evrenin kirlerini sorgulayan,bunlardan şikayetler içinde sızlanmadan müteşekkil ve evrenin arınmasını uman ve bekleyen kimlikler değildir.Yaşamda en etkin biçimde bunu gerçekleştirmeye çalışırken bir yandan da umudu,sevdayı,doğruyu,haklıyı yani yarına taşınacak güzelliklerin tümünü söze döken insanlardır...Onları okuyup onlardan etkilenmemiz ve onları yüreğimizin en seçkin yerlerinde tutmamız,onlarda kendimizden bir şey bulmamızdan değildir yalnızca,bir sevda nöbetinde sol cebinizde taşıdığınız bir şiirin bir dizesinden su isteyebilirsiniz çünkü...O şiirler size öylesine yakındır...Bu nedenle,yılgınlığı değil umudu kucaklayan sözcüklerle şair yazacak kale düşecek.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Şükranlarımı sunarım Mukadder Hanım,yürekten kutlarım bu çalışmanızı.
'Bir sevda nöbetinde sol cebinizde taşıdığınız bir şiirin bir dizesinden su isteyebilirsiniz çünkü.'
Şiiri algılamak,yaşamı algılamaktır;şiiri yaşamak,yaşamı dönüştürmektir güzele ve iyiye doğru,diye düşünüyorum.Candan kutluyorum Mukadder Hanım.Saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta