Kale Şiiri - Osman Kaya Malatya

Çiçeği burnunda nadide kaza,
Tarihte yerini almışsın Kale,
Osmanlı’dan oldun emanet bize,
Bu günlere dimdik gelmişsin Kale.

İzollu, adınla hayli nam saldın,
İlçe olup yeni ismini aldın,
Filizler salarak gücünü buldun,
Seçkin bir ilçemiz olmuşsun Kale.

Bağlıca, Bentköy, Kozluk, Duruldu,
Pirot’un yerine baraj kuruldu,
Gülenköy, Çanakçı, işe sarıldı,
Suyun kıymetini bilmişsin Kale.

Dedeköy, Erdemli, atmış kolları,
Değirmen’de sarkmış mişmiş dalları
Akuşağı, seçmiş uzak yolları,
Gençleri gurbete salmışsın Kale.

İkizpınar, suyu kaynağı derin,
Kaleköy, Kıyıcak, yaylası serin,
Yamaç tepelerin mesire yerin,
Üzüm bağlarıyla dolmuşsun Kale.

Mahmutdursun, onca gösterdi çaba,
Çalıştı kol kola evlatla baba,
Sever birbirini candan akraba,
Tatlı sohbetlere dalmışsın Kale.

Karaağaç, suyu baharda çağlar,
Sümbüllü, etrafı bahçeler bağlar,
Kumluyazı, yapı yapmanı sağlar,
Geçmişine sadık kalmışsın Kale.

Tepebaşı köyde narindir güller,
Ilgıt ılgıt eser seherde yeller,
Salkımlı köyünü anlatır diller,
Mihman’ın yüzüne gülmüşsün Kale.

KAYA der ki özel şu Yenidamlar,
Sarıot, yoluna dökülmüş kumlar,
Yetişmiş bağrında saygın adamlar
Kültürde yerini bulmuşsun kale,