Kale Şiiri - Şevval Derin

Bir kale var duvardan yukarı
Aşağıdan nemli
Çamur kokusu etrafını sarmış
Parmaklarım toprak
Avuç avuç dökülüyor yine
Kenarları yara bere
Duruyor baktığı yerde
Dövünüyor haline
Hayat bir mücadele
Öyle diyor her gittiğimde
Yaralıyım yaralı
Kendimi sordum soralı
Bantlar hazırlanmış bekliyor
Tuz basacaktı oysa
Nağmeler yükseliyor derinden
Herkesin her yarası
Bağırıyor ardından acı
Yakmayın bu harı
Alacak hıncını
Uçuyorken yükseklerden
Yakalanacak turna kuşuna
Keskinleşecek gözler
Dikilecek tüyler
Yine bir savaş
Yeni bir barış
Ardından haykırış