Kaldırımlarım Şiiri - Emre Acar 2

Ben, kaldırımları temizleyen çocuk.
Aşığım bu kaldırımlara.
Bekçisiyim bu yerlerin
Gündüzden akşama kada'.

Bilmem ki ben,
Pırlanta nedir, altın nedir,
Hatta inci, hayal bile etmediğim inci nedir?
Varsa yoksa bir çalı süpürgem
Ve içimdeki aşkla
Tertemiz kaldırımlarım.

Yapımına şahit oldum ,
Yerden bir cetvel boyu yüksekte olan
Bu taşların.
O günden bugüne
Aynı heyecan, aynı sevinçle
Alnımdan akan terle
Boyalı kaldırımlarım.

Kış aylarını hiç sevmem
Uyku girmez gözüme.
Ayakkabılarının altındaki kirle
Beyaz bir rüyada
Kirlenir kaldırımlarım.

Baharda kıyamam
Solmuş yaprakları
O güzelim taşlardan ayırmaya.
Bahar başka, bir başka
Baharda şenlenir kaldırımlarım.

Bayramlarda bir neşe cümbüşüyle
Tatlı bir telaş içinde
Bir o eve bir bu eve
El öpmeye
Gider kaldırımlarım.

Şimdi sen hanımım, efendim!
Güneş gibi doğdun bu kaldırımlara.
Onları gözü gibi bakan ben
Gözlerini sana çevirirse
Kıskanır kaldırımlarım.

15.12.18
N.F.K. anısına