Kaldırımlarda Şiiri - Gencay Coşkun

Yürümek zorundasın şimdi
Yalnız başına
Sap başına
Taş Başına
Parke taşlı kaldırımlarda
Hesabını almak var şimdi
Her kaldırım taşında
Akıtılan gözyaşlarının

Sadece benliğini alıp götüren
Parke taşlı kaldırımlar
Birde ayak sesleri
Kaldırıp kafanı
Diksen semaya
Bir tek ay vardı yalnızca orada
Ha gayret yollara
Ya Allah kaldırımlara
Hadi Yallah kaldırımlara
Şaka maka gidiyorsun
Dipsiz yıldırımlara
Onu bunu gördüğümü
Katarak anılara
Yürümek var şimdi
Yalnız başına
Yağmurlarda
Parke taşlı kaldırımlarda
İliklerine kadar
Tüm dokuma yada sentetik kumaştan eşyalar
Sıklam sırıl yada sırıl sıklam
Suya doyup aşık oldular
Açıkçası zoraki bir birliktelikti onlarınki
İç çamaşırına kadar ıslanmak
Ahmaklık mıydı sabır taşımı hiç bilinmezdi
Hem yağmurun sesi
Hem kaldırımın sesi
Hem kendim sesim
Çıldırtıyordu beni
Sesi kesmek lazımdı
Yaşamak aşkına
Kimseye kıyamamak başa bela
Kaldırımlarda sen varmışçasına
Aramak önüme çıkan her şeyde
Üzülmek var yokluğuna
Bilsem de bilmesem de