Kaldırımlar Yoldaşım Şiiri - Muhterem Taş 2

Sokaklarla baş başa karanlık ta yolcuyum
Bana yolu gösteren, sökülmüş kaldırımlar
Bir maziyi taşıyan sanki sefil elçiyim
Gitme diye karşıma dikilmiş kaldırımlar

Maziyi taşıyorum dedim ve elçi oldum
En sıcak kardeşliği kaldırımlar da buldum
Karanlıkta korkarken sanki bir çocuk gibi
Karanlıkla kol kola girdim ve dostça güldüm

Zaman ilaç olmuyor bu garip yolculuğa
Sırtımı yasladığım bir harabe duvar bu
Göz yaşlarım akıyor çatıda ki oluğa
Göz yaşlarım yaş değil sanırsın ki kandan su
Kaldırımlar yoldaşım başımı sıvazlayan
Ben hayale mi daldım, yoksa bana mı ayan
Yürürken yerlerinden oynamış taş üstünde
Bağırsam ve haykırsam olur mu beni duyan

Hangi dağ taşıyacak benim bitmez çilemi
Kaldırım unutturdu bana derdi elemi
Yazarım kaldırıma Anadolu bir şiir
Alırsam bu elime kağıdım ve kalemi