Kaldırımlar Yetim Kaldı Şiiri - Nazmiye ...

Şehrin sokaklarında bir yerlerde,
Mesken tutulmuş köşe başları.
Seneler geçmiş iki ömrün üzerinden,
Yollar hala ıslak,hala karanlık.
Ilıman bir iklimin sağanak sevdasıydık,
Soğuktu geceler iki bahar harici.
Donmuş yürekler vardı,
Asık suratlar.
Tuzlu gözyaşlarıydı caddelerden
Sokaklardan akan.
Yaralarımız bu yüzden kapanmadı
Hep yandık,hep yorulduk.
Göz ucuyla kaçamak bakışların atıldığı,
Ağızlardan çıkan nefeslerin
Dünyayı değil belki
Ama elleri ısıttığı dönemlerde,
Bir vardın,bir yok,
Bir vardım,bir yok,
Kaldırımlar Yetim Kaldı!

(İstanbul-04 Aralık 2004)