Karanlıklar aydınlığı boğarken
Sessizlik gürültüyü kovarken
Kaldırımlar ve ben..
Her taraf sessiz,
Sadece tek ses tak.. tak… Tak..
Kaldırımlar üzgün
Ben üzgün
O günün yorgunluğunu çekiyordu kaldırımlar
Ezmişti, üzmüştü kendisini adımlar
Adımlar ki kimi fuhşa koşar
Kimi bilmem neye?
Kaldırımları eze eze.
Ve derin , çok derin bir nefes ve ahh.
Ağlıyor kaldırımlar diyerek vah vah
Gün doğmasın, adımlar olmasın
Sadece olsun tek ses
Tak.. tak.. tak
Kayıt Tarihi : 23.12.2017 02:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
1989
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!