Kaldırımlar, adım adım eziliyor, yavaşça geçiliyor,
ama hiç kimse bilmiyor,
buradan geçenler sadece adımlarını değil
umutlarını bırakıyor.
Biliyorum yine boşalacak ve yine yalnız!
İçimdeki ateşi söndürmek pahasına geçeceğim
o kaldırımlardan.
Biliyorum her geçişimde,
içimde yeniden yeşerecek geçmişin o acı izleri
ve diyorum ki;
bu sefer son, son bulacak! ....
Kayıt Tarihi : 21.1.2002 16:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!