Oturup sokağınızın başında, buzdan bir kaldırıma
Her adımdaki binlerce metre uzaklaşmanı hazmedemedim
Mevsimin kış olmasından mı bilmem bu titreme
Bir umut! Sen kapıyı çarpmadan çekip gidemedim
Dilim titrerken ucunda söylenmemiş binlerce söz
Çöp kutusunu karıştıran kediye dalmış kanlı bir çift göz
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta