Kaldırımlar Anlar

Bir fırtına yaşandı gönül kıyısında,
Deniz göğe, gök denize karıştı,
Ne Gül kaldı ne de ben,
Çöllerde seraba muhtaç olduk,
Yangınlarda yüreğimiz yandı,
Maziye haykırdım,
Gökyüzü gibi bulutlandım,
Yıldırımlar, şimşekler,
Dizlerimde derman, takat yok,
Bedenim ağır yükler altında,
Çiçekler ezilmeye başladı,
Yürek nasıl ezildiğini bilir,
Nasıl yalnızca kaldığını anlar,
Kaldırımlar anlar.