Kaldırımlar Şiiri - Serden Geçti

Kaldırımlar kıvrım kıvrım, yolumu karşılar,
Yürüyorum, kaçak gölgem bana dolanır,
Yol kenarında inleyen, sızlayan anılar!
Hatıramdan eskiyen, kaldırımlar utanır.

Dört teker üstünde kurulmuş ocaklar,
Usta! Bir yarım at bana, yansın anılar.
Geçmişin içinde mazim bocalar,
Susun kaldırımlar, yeşermesin anılar...

Yükünü mü çeker tek kişilik mezeler,
Hayalî dönüyor başımda, nasılda pervane,
Mezeler ne bilsin, çok derin meseleler,
Bulun bana kaldırımlar, bulun bi bahane!

Üstünüzde aktı aşkın nehirleri,
Aktıkça çekti gönlüm besmelesini,
Nâkış, nâkış diktiniz ruhuma gelinliği,
Uğraşmayın benimle, durun kaldırımlar!

Dünyadan aldığım ne bir muradım var!
Ne bir melhem oldu bu ıssız sokaklar!
Yanımda taşıdığım bi talihsiz başım var!
Başka yola sapsamda, bitmiyor kaldırımlar!

Müptelası değildim bu deli kaldırımların,
Adresi olmayan ne yerlerin, ne yolların;
Geçtiğim yollar birbirinden vicdansız,
Bastığım kaldırımlar, geçtiğimden habersiz.

Dolunayın nuru yolumu aydınlatmıyor,
Verdiğiniz teselli beni avutmuyor,
Tâkatim, kudretim vuslata yetmiyor,
Kandırmayın beni, usandım kaldırımlar.

Açın bağrınızı gireyim, olsun nazargâhım!
Yazılmasın SERDENGEÇTİ diye taşım.
Kaldırımlarda geçti şu dertli, genç yaşım;
Olmasın kaldırımlarda, olmasın türbegâhım...

SERDENGEÇTİ
14.12.2018
02:54