Kaldırımlar Şiiri - Veysel Eraslan

Kaldırımlar çift, birinde sen, birinde ben.
Seni ne zaman görsem; ÇAKILIYORUM…

Yüreğim ikiye bölünüyor gözlerin için,
Alıp gidiyorsun içimde ne varsa;
Ardına bile bakmadan, YIKILIYORUM…

Yüreğime yanardağ düşüyor,
Seni terk etmeyen gölgen olmak,
Ellerinden tutup, yağmur denizi gözlerinde serinlemek istiyorum,
Caddeler uzuyor; TAKILIYORUM…

Bastığın yerlerde seni arıyorum;
Lavlar savuruyor kaldırımlar;
Yaktıkça yakıyor beni,
Küller yanar mı deme gülüm; YAKILIYORUM…

Yine hayallerime giriyorsun, can alıcı gülüşlerinle.
Yüreğime göç ediyor suskun volkanlar.
Sensiz dar geliyor bana bu şehir.
Tut ellerimden gülüm SIKILIYORUM…

Ilık bir yaz gününde; karlar yağıyor pembemsi düşlerime.
Umudu rehin alıyor geceler
Amma seherler müjde taşır gülüm vuslata dair;
Umudu sabrıma ÇIKILIYORUM…

Veysel ERASLAN
Yozgat